...........

محبوب من ! بعد از تو گیجم، بی قرارم، خالی ام، منگم بر داربستی از چه خواهد شد، چه خواهم کرد آونگم سازی غریبم من که در هر پرده ام هر زخمه بنوازد لحن همایون تو می آید برون از ضرب و آهنگم تو جرأت رو کردن خود را به من بخشیده ای ورنه آیینه ای پنهان، درون خویشتن از وحشت سنگم صلح است عشق اما اگر پای تو روزی در میان باشد با چنگ و با دندان برای حفظ تو با هر که می جنگم خود را به سویت می کشانم گام گام و سنگ سنگ اما توفان جدا می افکند با یک نهیب از تو به فرسنگم در اشک ....